Afgelopen week was mijn lief jarig. Hij werd alweer 38. Dat mag ik vast niet hardop zeggen. We worden een tikkie ouder he? Omdat het met zijn gezondheid momenteel wat minder gaat, heb ik samengezworen met zijn vrienden om hem ontzettend te verwennen op zijn verjaardag.
Een verjaardag in een pandemie is per definitie vrij stilletjes, en hoe leuk is het als er elke paar uur pakketjes op de mat stuiteren? Het was een geweldige dag. Het begon al met een ontbijtje wat verzorgd was door mijn vader en zijn vriendin. De oudste was helemaal door het dolle heen. Ik heb genoten van die blije snoetjes, en mijn man genoot mee. Even onze gedachten verzetten.
Tussen al het – vooral – lekkers dat we ontvingen waren een paar heerlijke losse theetjes in schattige doosjes. Er hoorde ook speciale chocolade bij, die de thee inderdaad een extra dimensie gaven. Het gaf mij de liefde, en rust terug om voor mezelf een kopje thee te zetten. Niet met zo’n welgemikt Picwick-achtig zakje erin, maar zo eentje met een filter, losse thee en liefde. De zero waste thee-tjes die ik eigenlijk voor mezelf wil zetten, maar steeds niet doe omdat ik in de drukte met twee kleintjes alles snel snel snel wil doen.
Nu besef ik steeds meer dat even afremmen misschien wel belangrijker is dan de thee. En de thee met aandacht zetten, klaarzetten in een mooie mok en dan op de bank van genieten echt een heerlijk momentje is voor mezelf. Een moment waarin niets moet en alles even mag zijn.
Want de tijd nemen voor de dingen die fijn zijn, is misschien wel het mooiste cadeau dat je jezelf kunt geven.
En hoe leuk is het om zelf theezakjes te maken? Ofwel om herbruikbare zakjes van stof te maken – al is een zeefje ook wel heel handig. Of om van papieren zakjes een doos vol te maken als een persoonlijk cadeau voor een dierbare?
