Hoe heerlijk is het als iemand je elke dag taart brengt?
Onze jongste dochter, net twee jaar en een paar maanden, heeft een nieuwe avondroutine. Ze waggelt naar de kamer van haar oudste zus, pakt een klein houten knoopje, waarop haar mama een stukje taart gelijmd heeft. Van fimo. Voor het poppenhuis.
Daarna giebelt ze richting onze slaapkamer. Laatst zei ze zelfs terwijl ze onderweg was “even taart naar mama brengen..” en dan zet ze het knoopje, met daarop het stukje taart, parmantig op mijn nachtkastje.
Wanneer ik in de avond ons bed in kruip, zie ik daar dat stukje taart staan. Het ontroert me elke avond weer.
In de ochtend zet ik het stukje taart terug in het poppenhuis van de oudste. En in de avond herhaalt zich dit heerlijke tafereel weer. Vanavond zag ik dat ze zelfs de grote taart erbij heeft gezet. Beiden heb ik ooit als kind van fimo gemaakt, voor mijn eigen poppenhuis toentertijd.
Het is zo aandoenlijk.
Je mag me altijd taart brengen, kleine fliep.
TAART
