Louis heeft een fascinatie voor mensen met bijzondere, absurde en soms schokkende verhalen. Hij zoekt mensen in situaties op die je normaal gesproken niet vaak tegen (hoopt) te komen en ondervraagt hen. Zijn ontwapende manier van spreken, puppy ogen en algemene ‘brave jongens look’ zijn hem daar zeker bij van dienst. Het verbaast me keer op keer hoe criminelen, prostituees en neonazi’s rustig met hem van gedachten wisselen.
Naast ‘normale’ documentaires over gokverslaving, gewillige prostitutie en de toestand in de gevangenissen in Amerika, heeft Louis ook een paar documentaires op zijn naam staan die hoogst opmerkelijk te noemen zijn.
Zo is er de aflevering ‘The Most Hated Family in Amerika In Crisis‘ over een bepaalde afsplitsing van het Christelijke geloof. Deze mensen zijn aangesloten bij de ‘Westboro Baptist Church’ en geloven o.a. dat 9/11 een straf is van God omdat Amerika homohuwelijken/-samenzijn aan het legaliseren is. De aangesloten families nemen zelfs hun jongste kinderen mee om te protesteren bij begrafenissen van gesneuvelde soldaten, gezien zij de oorlog – en eenieder die daaraan meegedaan heeft – veroordelen..
Een van de kleine meisjes, amper zes jaar oud, snapt niet wat er op het bord staat wat ze vasthoudt. De mensen die langsrijden reageren woedend op de boodschap van de familie met hun borden vol hatelijke kreten. Eén van de zoontjes raakt gewond als een frisdrank flesje zijn oor raakt, uit het raam gegooid door een woedende automobilist.
Een andere aflevering getiteld ‘Louis and the Nazis’ behandelt extreem antisemitisme in Amerika, waar Louis het hoofd van de Nazi beweging te spreken krijgt. Er vindt grootschalig indoctrinatie plaats, met als schrijnend voorbeeld de twee zusjes Lynx and Lamb (samen het duo Prussian Blue) die van jongs af aan antisemitische muziek opnamen.
De afleveringen ‘The City Addicted To Crystal Meth’ en ‘A Place for Paedophiles’ (een plek voor pedofielen) zijn ook afleveringen die me zeker zijn bijgebleven. De eerste omdat de verslaving aan Crystal Meth bijna als een epidemie door de stad heen trekt, een ieder meesleurend in een vicieuze cirkel van verslaving. De tweede omdat de volgende vraag bijna onmogelijk te beantwoorden is, namelijk: kunnen pedofielen ooit terugkomen in de maatschappij? Kan een maatschappij een (voormalige) pedofiel accepteren? En als dat inderdaad niet het geval is, is het dan rechtvaardig om een pedofiel levenslang op te sluiten, zelfs als blijkt dat hij dat gedrag niet langer vertoont?
Het zijn interessante, vaak ethische, vragen waarop het antwoord geen gemakkelijke is. Vaak is het ontzettend moeilijk te besluiten wat waarlijk ‘juist’ is. Ondanks de heftige onderwerpen zijn de documentaires niet schokkend qua beeld- of taalgebruik. Louis blijft zoveel mogelijk neutraal, zijn kalme uiterlijk helpt hem om toch op gelijke voet met zijn ‘onderwerp’ te blijven. Hij neemt je als kijker mee in vraagstukken waar je dagelijks (hoop ik) niet veel mee te maken hebt, maar die wel degelijk in de maatschappij voorkomen. Ook in Nederland.
De situaties die Louis opzoekt geven me een hernieuw perspectief op mijn dagelijks leven en mijn dagelijkse problematiek. Zijn documentaires relativeren en geven ruimte om mijn opvattingen onder de loep te nemen en waar nodig te vernieuwen.
Een aanrader voor documentairefans die (weer) eens in filosofische, ethische en maatschappelijke kwesties willen duiken met een knipoog.
