Doorn in het oog natuurlijk, dat kerstdorp van de Albert Heijn. Oh nee, denk je nu. Hier komt een zero waste anti plastic betoog. Ik zal je even geruststellen. Dat niet.
Normaal gesproken doe ik nooit mee aan spaaracties – krijg ook altijd zin om die kinderen achter zo’n dranghek naar huis te sturen – maar het helpt vooral dat ik altijd gebruik maak van de scankassas. Het gezellige gekeuvel bij de cassiere mis ik dan wel, maar met twee mini ongeduldjes ben ik zoveel sneller klaar. De meeste hypes gaan me vooral daarom altijd voorbij voordat ik er erg in heb, en zelfs dan zou ik ze bewust omzeilen. Ik krijg zo vaak gratis dingen aangeboden in winkels, die ik zo snel mogelijk probeer af te slaan.
Totdat mijn moeder een berg van die huisjes meenam. Van het Albert Heijn kerstdorp. Ze kreeg er een hele boel tijdens het boodschappen doen, ook van anderen. Thuis uitgepakt – dochter vond het mooier dan de hele Sinterklaas viering bij elkaar (het was toevallig op pakjesavond) – vonden we de pastelkleurige huisjes wel erg schattig. Daar kunnen ze nog best lang mee spelen. Huisjes bij de treinbaan, riviertjes en bruggetjes bij bouwen. Ik zag er wel iets Montessori-Steiner-verantwoord achtigs in. Alleen dan niet van hout
Overigens moet ik wel kwijt dat ik het kerstdorp vol gesponsorde content echt een prachtige afspiegeling van onze huidige, moderne consumptie maatschappij vind. Van een kerststal met een baby vol wijsheid in een kribbe die ons zou verlossen. Een doctrine die – in ieder geval in geschrift – ons wees op het zorgen voor de armen en behoeden van vergaren van materiële rijkdom en lusten, naar een winkeldorp vol reclame onder de kerstboom. De bestelbussen van alle pakketdiensten zouden het plaatje compleet maken. Paar Zalando pakketten ernaast.. Maar goed. Dit was een diy post en geen filosofisch en maatschappij kritisch verhaal.
Terug naar het dorp. Aan de spaargekte doen we niet mee, maar ruilen kan natuurlijk geen kwaad. Wel ergerde ik me (pastel)groen en geel aan de sponsormeldingen op die huisjes. Jonge kinderen zo fan maken van je merk, amehoela. De oudste kon M&Ms zelfs meteen relateren aan chocolade, terwijl ze die nog nooit gekregen heeft.
Eroverheen stickeren zou een optie kunnen zijn. Maar misschien herinner je mijn fascinatie met (pastelkleurige!) krijtverf nog? Jawel. Mini kwastje erbij, tong uit de mond en heeeeel voorzichtig alle merken wegwerken. Net Photoshop. En dan hou je dus dit over. Witte krijtverf mengen met pigmenten van een goede waterverf werkt trouwens ook. Nagellak zou ook een optie kunnen zijn mocht je daar veel van in huis hebben. Use what you have.
Nu alleen de driftbui van peuter even over me heen krijgen dat ik de chocolade fabriek getransformeerd heb..
