Van papieren archieven houd ik niet. Al die mappen, al dat gezoek, al dat gedoe. Met tegenwoordig 300 gb op mijn computer, en losse back-up schijven van zo’n 500 gb, zie ik het nut niet meer zo in van die papierwinkel. Afschriften ontvang ik het liefst digitaal, de rest van de verplichte papierwinkel verzamel ik op een hoop totdat ik er chagrijnig van word (of mijn partner, die het dan ergens bij me in de buurt kwakt) en berg het dan, op een regenachtige zondag, weer braaf op in mijn archief.
Een paar weken geleden heb ik voor het eerst een ouder archief door de scanner gehaald, alles in PDF vorm opgeslagen, en de boel in de papierbak gesmeten. Een schredder zou beter zijn, klopt, maar die hebben we hier niet. Nu wil ik hetzelfde foefje op het werk doen. Alleen, sommige mensen zijn in het algemeen erg gehecht aan de spulletjes die ze verzamelen. Onder het mom ‘het zou nog wel eens handig kunnen zijn’ verstoft de hele zolder, puilen de archieven uit, of erger, vergeet men wat men heeft en bestelt nieuw materiaal terwijl er ergens achter het schot een hele stapel van opgeslagen is.
Herkenbaar? Sla jezelf niet meteen voor het hoofd, het is immers erg menselijk. Wie wat bewaart, die heeft wat, en een vogel in de hand is nog altijd beter dan tien in de lucht. Toch? Jawel. Eens. Maar het digitaal opbergen van papieren bespaart een hoop ruimte. En stel dat het, god forbid, ooit gebeurt dat je hele hebben en houden afbrandt, dan ben je al je zorgvuldig bijgehouden administratie kwijt. Je diplima’s, je bankafschriften en contracten. Foetzie. Weg.
Toch best wel kwetsbaar, dat papier. Het kan niet zo goed omgaan met vuur, reageert wat weekjes op water en ook de wind maakt er al gauw een rommeltje van. Begrijp me niet verkeerd, ondanks de Ipad die sinds kort in ons bezit is, ben ik nog niet over op digitaal lezen. Een boek in mijn handen vind ik nog steeds heel fijn, al noemde een oud collega dat een ‘ouderwets en romantisch verlangen’ dat ik nu toch maar eens af moest leren. Ik was immers toch een digitale meid?
Nou ja, ergens wel. Maar het lezen van een boek is voor mij een positieve ervaring. En het bewaren van een stoffig oud archief waar niemand in durft door de angst een astma-aanval te krijgen is dat niet.. Het gaat om informatie, niet om de beleving om lekker in een boek te kruipen met een kop koffie binnen handbereik. Al zijn er waarschijnlijk een hoop mensen die het heerlijk vinden om in een archief te kruipen, de zoetige lucht van oud papier wordt mij al gauw teveel. Alleen oude boeken hebben een andere uitwerking op me. En die zijn toch behoorlijk lastig in te scannen.
Conclusie; geef mij maar het paperless office, thuis en op het werk. Dan kan ik die ruimte tenminste weer vullen met nuttige dingen. Zoals boeken. Totdat iemand me met een Ipad voor het hoofd slaat natuurlijk.
