Het is eigenlijk altijd een vast onderdeel van mijn goede voornemens. Die noteer ik niet op Oud en Nieuw, maar vaak in vakantietijd, wanneer ik even vanaf een letterlijke afstand naar mijn leven kan kijken met een kritisch oog op wat beter, anders of minder kan.
Gezien ik dat al een aantal jaar doe, zijn er dingen die herhaaldelijk terugkomen op het lijstje. Dingen waar bijna iedereen eigenlijk meer tijd voor wil maken. Dingen als: meer (en überhaupt) mediteren, meer tijd voor yoga, gezonder eten, vaker flossen, niet meer overal ja op zeggen (klinkt bekend dit?) en vaak nog een paar creatieve krabbels voor projectes, waar ik vaak niet eens aan begin als ik eenmaal weer thuis ben.
Gezond eten staat altijd op dat lijstje, en het komt altijd terug omdat het zo makkelijk is om terug te glijden in comfort. Om te kiezen voor dingen die je nou eenmaal lekker vindt, maar niet zo goed voor je zijn. Ik ben zelf niet echt een zoetekauw, bij mij zijn zoute en hartige dingetjes vaak de valkuil. Eten is eigenlijk energie, maar het heeft veel meer waarde dan dat. Saamhorigheid, gezelligheid, troost. Eten is niet alleen maar eten, het is voor ons ook emotie en verbinding met anderen.
Sinds Amber in ons leven is hebben we het natuurlijk elke dag druk met baby hapjes, baby slaapjes, en nou ja, baby alles. We zetten onszelf vaak achteraan, Amber komt eerst, dan wij. Wat betekent dat we zo nu en dan vervallen in “laten we wat bestellen” of “even iets makkelijk”. Bij ons is dat nooit McDonalds of friet, maar ook afhaal sushi en curry zijn natuurlijk niet perse heel gezond.
Toen we afgelopen week uitgeblust op de bank zaten (en de voorgaande avonden door een combi van jetlag en vermoeidheid steeds om 8 uur al op bed lagen) stelde manlief voor iets leuks te kijken. Hij kwam aanzetten met de docu “The Kids Menu”.
MAM, ALSJEBLIEFT GEEN MCDONALDS
We kwamen erachter dat de documentaire door de man van “Fat, Sick en Nearly Dead” gemaakt was, een docu die we nooit gekeken hadden omdat de titel ons niet zo aansprak. In “The Kids Menu” zagen we wat een sympathieke kerel de maker Joe Cross eigenlijk was, en het hele thema sprak ons erg aan. We hebben de rest van zijn docu’s ook meteen gekeken. “The Kids Menu” sprak ons het meeste aan, omdat er niets mooiers is dan kinderen die vol enthousiasme voor moestuintjes zorgen, gezonder eten en ziektes en vermoeidheid overwinnen door beter voor zichzelf te zorgen.
De twee jonge meisjes die hun moeder smeken om alsjeblieft niet naar McDonalds te gaan omdat ze daar “alleen maar troep hebben.” is echt zo schattig. Het is allemaal natuurlijk heel simpel. Wil je dat je kinderen gezond eten, dan moet je naar je eigen voorbeeldgedrag kijken en hoe je het presenteert. Dat weten we allemaal eigenlijk wel. Maar het is een goede reminder, die we blijkbaar steeds weer nodig hebben om op het gezonde pad te blijven.
DE VALKUIL VAN GEMAK
Eigenlijk is het altijd een beetje een soort inkoppertje. Net zoals met minimalisme en met alle goede voornemens. We hebben teveel en kopen teveel. We weten ook allemaal wat gezond is en wat niet. Maar we houden van comfort. En we houden van onszelf verwennen. We werken hard en zeggen dan “we hebben dit verdiend”. Natuurlijk houden we onszelf dan behoorlijk voor de gek. Als ons werk (of gezin) zo zwaar is, dan moeten we misschien dingen veranderen. Meer tijd of rust nemen.
Dan komen we vaak uit op zo’n lijstje die ik hierboven steeds op vakantie maak. Gezonder eten.. Minder kopen.. Mediteren. Wandelen. Tijd voor jezelf maken. Blabla. Dat doen we dan een paar weken, en dan vallen we weer in de valkuil van gemak. En misschien blijven we ook wel heen en weer bounchen op die manier. Dat is misschien niet erg. Als we maar steeds blijven proberen. Met elke poging komen we dichterbij een duurzame houding. En daarbij is het ook niet verkeerd om onze wilskracht wat meer te trainen.
GEZOND GENOEG KOKEN VOOR JE KIND?
Wat betreft dit onderwerp, gingen mijn ogen open toen ik laatst met een vriendin de hapjes van onze kindjes besprak. Haar dochter is net wat ouder dan die van ons, en ik ga graag bij hen te rade voor adviezen. Ik vroeg of hun meisje al met de pot mee at. Ze antwoorde dat het in principe kon, maar dat ze toch apart koken. “We kwamen erachter dat we eigenlijk niet gezond genoeg eten voor haar om met ons mee te eten.”Absoluut niets te nadele van hen, want ik realiseerde me dat ik er zelf ook zo over dacht. Ik kook vaak met veel kruiden, of toch ietwat zout of scherp. Amber kan nu langzaam mee gaan eten, maar doet dat niet omdat wij ook nog niet gezond genoeg eten. Ik maak al haar hapjes zelf en maak ze uitgebreid klaar, maar op een gegeven moment moeten we natuurlijk gewoon met zijn allen van één maaltijd kunnen eten.
Wanneer ze straks een jaar oud is, mag ze in principe alles eten wat wij ook eten. Als we niet gezond genoeg eten om (onze) kinderen te kunnen laten mee-eten, dan moeten we als volwassenen zelf iets gaan veranderen. En afkicken van dingen die we heel lekker vinden maar we eigenlijk niet zo vaak zouden moeten eten.Toen Rick deze documentaire uitkoos, herinnerde de strekking ervan me meteen aan die opmerking: we eten en koken niet gezond genoeg om onze kinderen mee te laten eten. Terwijl dat misschien wel de BESTE reden is om het wel te gaan doen. Het enthousiasme van de kinderen in de documentaire, hun moestuintjes en hun sapjes, was reden genoeg om ons aan te sporen.
MEER ENERGIE
Want we zijn niet “Fat, Sick and Nearly Dead”, we eten geen vlees (wel vis) en eten kleine porties met redelijk wat groente. Maar er kan altijd wat verbeterd worden. En we willen de klachten die daar genoemd worden (diabetes, atritis, hypertensie, hartfalen etc etc) voorkomen, in plaats van misschien later moeten genezen. Daarbij wil ik de paar extra zwangerschapskilo’s kwijt die er maar niet afgaan en willen we vooral meer energie hebben. De weinige uurtjes slaap die we krijgen, kunnen we wellicht aanvullen met veel groente en fruit. En meer bewegen natuurlijk. En het is ook een inverstering in de manier waarop we Amber grootbrengen en hoe ze zelf tegen voeding aan zal gaan kijken.
Ik vertelde Rick lachend over mijn lijstje. Het lijstje dat steeds weer terug komt. Ik weet nog dat we op een gegeven moment het gesprek hadden dat hij een dag minder zou gaan werken om bij ons te zijn. Dat kon financiëel en we vonden het eigenlijk allemaal veel fijner. Rick zei toen tegen me “Weetje, het klinkt misschien stom, maar ik zou mezelf het niet gunnen, om een dag minder te werken. Maar ik gun het jullie, en ons als gezin, wel. ”
Dat is een beetje hetzelfde met gezond eten. Je zorgt niet altijd even goed voor jezelf, maar voor je kinderen en de mensen om je heen wil je het beste. Dus laat ze dan ook maar meteen de beste reden zijn om dat ook meteen te gaan doen. We zijn niet van plan om woest aan een sapkuur te gaan, maar we kunnen wel heel wat extra groente en fruit in onze maaltijden gaan smokkelen. En dat avondeten, moet gewoon Amber-proof worden. En ik schijn meer met boerenkool te moeten doen, want “kale” schijnt aan de overkant van de oceaan echt Het Grote Wondermiddel te zijn.
*Zowel “Fat, Sick and Nearly Dead (2)” als “The Kids Menu” zijn op Netflix te bekijken. Zeker de moeite waard!
