NIEN ZIET ZWART/WIT

Je mag dan misschien niet zwart-wit denken (met dank aan Frank Boeijen), maar zwart-wit zien, is helemaal zo verkeerd nog niet. Momenteel is het Scandinavische zwart/wit ineens helemaal hip. Geometrische vormen, zwart-wit printjes met etnische hintjes, ik vind het helemaal geweldig.

Het past in mijn ogen ook heel goed in een minimalistisch interieur en is eigenlijk altijd modern. Daarbij is het heel makkelijk om een kleurtje aan te brengen als je huis teveel als een zak krijtjes drop begint aan te voelen.  

Om ervoor te zorgen dat het niet seriel wordt zonder kleur te hoeven bekennen, is het heel mooi om hout en natuurtinten te mengen. Ook met zilver en koper kun je leuke accenten aanbrengen. Je kunt er eigenlijk alle kanten mee op. Het maakt een ruimte ook heel groot, afhankelijk hoe je de zwart-wit dosis balanceert. 

Ook in de mode zie je nu heel veel zwart-wit terug, iets wat ik vorig jaar al probeerde te integreren in mijn kledingkast voor makkelijkere combies en minder gedoe met miskoopjes. Dat is overigens gelukt, m’n kast bestaat nu hoofdzakelijk uit zwart, wit, zwart-wit en grijs. 

Het aanbod van al die mooie zwart-wit spulletjes, vaak met een etnisch tintje, is wel heul gevaarlijk voor mijn portemonnee. Gelukkig kun je ook met tweedehands spulletjes, verf en papier en washi tape een heel eind komen! Daarbij staan juist tweedehands spulletjes heel mooi in een strak, zwart-wit design. Ze vallen goed op wanneer je ze op een witte plank neerzet omdat ze niet opgaan in de omgeving. 

Mijn nieuwe, mini huisje, gaf me natuurlijk de mogelijkheid om mijn interieur eens even helemaal te herzien en te kijken wat het beste bij de ruimte (en mijn persoonlijkheid) past. Zo heb ik expres veel wit gebruikt, met wat zwarte accenten, om de ruimte groot en ruimtelijk te laten ogen. Zo heb ik een nieuwe witte tafel gekocht, maar wel zwarte stoelen eromheen gezet. 

Van vriendinnetje M. heb ik een prachtige zwart-wit print gekregen, die ik boven mijn eettafel ga hangen – zo’n beetje de enige rechte muur die ik heb. Een paarse orchidee, die ik van mijn broertje kreeg, prijkt op mijn mini eettafeltje en brengt wat kleur mee. 

Voor de kerst is het heel mooi om het wit te benadrukken, dus prijkt er een witte metalen kerstboom, ook een cadeautje, van mams, op mijn witte kastje, en heb ik een wit langwerpig dienblad gevuld met glitters en een kaars van een witte kerst engel, die ik eigenlijk mijn hele leven al heb.

Wat me denk ik het meeste aantrekt in deze stijl, is de eenvoud. Het effect is heel ordelijk en toch gezellig. In een kleine ruimte wordt teveel kleur en textuur al gauw een grote chaos, maar het zwart-wit geeft een rustige en – dare I say it – elegante indruk. Met meer hout wordt het wat landelijker, met wat meer bling (koper en zilver) wordt het chiquer.. Het is maar net wat je wilt.

En, het is allemaal niet aan mode onderhevig. Nou ben ik daar sowieso niet gevoelig voor, maar het is natuurlijk nu wel heel fijn dat het nu toevallig ‘in is’ en overal zo makkelijk verkrijgbaar is. Het nadeel daarvan is dat ik er een ietsiepietsie (lees: ERG) hebberig van word. Ik zal me in proberen te houden.. want kopen wat ik niet nodig heb is natuurlijk niet heel erg minimalistisch.. maar af en toe wel erg verleidelijk!