Inmiddels ben ik al meer dan een maand in het bezit van mijn Babboe City Mountain bakfiets. En bevalt het? I love love LOVE it!
Achteraf had ik het veel eerder moeten doen. Zonder rijbewijs moest ik overal heen lopen of met de fiets. Niet dat een fiets (of lopen!) vervelend is, maar met een kindje erop en dan ook nog iets mee willen nemen. Met mijn fiets met mand voorop ging het net, maar toen nummer 2 kwam werd het me wel erg ingewikkeld. Ook kostte het altijd redelijk wat tijd om helemaal naar het dorp te lopen en weer terug.
Mijn bakfiets noem ik liefkozend mijn “mama motor” en ik vind het fantastisch om nu even naar het dorp te zoeven en de hele bakfiets vol te laden met boodschappen. Zeker in deze corona tijd is het fijn om niet te vaak naar de winkel te hoeven. Boodschappen doen is nu niet een relaxed momentje met de kinderen (voor zover dat normaal wel relaxed is, haha) maar een noodgedwongen zaak die je met genoeg afstand en flink geduld moet klaren.
Gisteren bleef de oudste bij mijn man en de jongste sliep, zodat ik even snel met de bakfiets boodschappen kon doen. Twee armen vol tassen weer terug. Dat had ik voorheen nooit gekund! Ook ga ik veel met de kinderen naar speeltuintjes die normaal te ver weg waren. Een hippe koeltas die ik een jaar geleden kocht vul ik met lekkers en drinken, en hop, we gaan.
Mensen met auto’s deden dit natuurlijk al langer, maar een auto is toch onhandiger om kwijt te kunnen. Plus het plezier van lekker hard op je bakfiets racen terwijl het hard waait, de wind in je haren.. dat kun je niet evenaren in een auto. Ik ben echt verzot op mijn nieuwe wheels.
Een corona-proof tripje naar de Intratuin betekende dat ik eindelijk plantjes in mijn bakfiets in kon laden. Voorheen hield ik het bij klein grut, omdat het niet in de wagen past of te zwaar was voor mijn bak voorop. Ik vond bij een prachtige zwarte regenjas in de uitverkoop, dus zowel de kindjes als ik zitten nu fijn droog op de fiets. Ik bestelde de bakfiets met een bagagedrager, waaraan ik fietstassen heb bevestigd. Nog meer ruimte om dingen op te bergen!
Heerlijk dus. Ook zonder kinderen. En de kindjes zelf? Die vinden het heerlijk. Rowan en Amber steken geregeld hun armpjes uit naar elkaar en naar buiten, en gillen van plezier. Soms moet ik ze even tot de orde roepen vanaf de fiets, omdat Rowan aan Amber’s haren trekt of ze elkaar even in de weg zitten. Maar voor de rest is het echt heerlijk. Ik heb de bakfiets voor ze gepimpt met hun namen en plaatjes van Totoro, hun favoriete Ghibli film.
Door deze rare tijd heb ik ze nog niet ermee naar school kunnen brengen. Amber wordt bijna 4, en ik hoop heel hard dat ze straks gewoon naar school mag. Ze heeft er zo’n zin in. Ik wilde de bakfiets op tijd hebben zodat ik eraan kon wennen, maar nu ben ik inmiddels helemaal ingeburgerd op mijn hippe bike.
Het voelt ook gewoon zo fijn dat ik de accu van mijn fiets gewoon op kan laden en elektrisch kan rijden. Duurzaam en ik krijg nog steeds beweging, als ik wil kan ik de uitdaging groter maken door hem gewoon wat lager te zetten. Eerlijkheid gebied me wel te zeggen dat ik vol vermogen nu wel heel lekker vindt, vooral heuvel op, haha.
Yes, ik ben een bakfietsmoeder. En yes, wat is dat fijn zeg!
