Het bewaren van spullen met nostalgische waarde vind ik soms lastig. Eigenlijk wil ik alleen spullen bewaren waar ik ook op een nuttige, mooie manier in terug kan kijken, zoals je dat ook met een fotoalbum kunt doen.
Nu kijk ik eerlijk gezegd net zo lief foto’s online terug, maar ik beleef veel vreugde aan vakantie foto’s bekijken met m’n dochter. Elke keer maak ik zo’n eenvoudig Instagram album bij HEMA, die bij de oudste in haar speelkeuken staan. Na het maken van de eerste albums als een soort back up van onze reizen, viel het me op hoe vaak ze er wel niet mee aan kwam zetten. Dus nu maak ik van elke vakantie zo’n klein album.
Nu vroeg ik me af of ik ook op een fijne manier kon omgaan met de oude spulletjes van de kinderen. Ik wil eigenlijk niet al mijn en hun oude speelgoed gaan bewaren, elk boekje en elk snufje. Maar misschien vinden ze het later toch leuk om bepaalde spulletjes weer te kunnen zien.
In het boek van Marie Kondo gaf ze een mooie tip om waardevolle, nostalgische spulletjes in een mooie doos of koffer te bewaren, zodat je ze ook echt op een mooie manier terug kunt bekijken. Zonder dat je in een of andere stoffige koffer of doos hoeft de duiken.
Van de week bewaarde ik wat spullen van de jongste in een mooi koffertje. Een zelfgemaakt schoentje van het geboortekaartje, twee slofjes die ze weliswaar nooit gedragen heeft, maar wel heel snoezig zijn. Het geboortekaartje zelf. En ineens bedacht ik me dat ik gewoon voor alle kindjes zo’n koffertje maak. En ook voor mijn eigen relikwieën, waarvan ik eigenlijk ook niet echt weet hoe ze een mooi plekje te geven. Een soort “geboorte” mandje.
In een prachtig rotan koffertje dat ik bij de kringloop vond, stopte ik mijn doopjurkje, een bijpassend mutsje (niet van mij, maar via Geertje), mijn oude zilveren hangers met mijn naam en mijn communie – hoewel ik niet gelovig ben, toch een mooie herinnering – een geboorte tegel en mijn eerste witte schoentjes. Het ziet er zo lieflijk uit, en is een mooie manier om toch even terug te kijken.
Toen Amber laatst voor het eerst naar de kapper ging, kreeg ik een plukje haar mee. Want, zei de kapper, dat zijn toch haar eerste haartjes. Zo had ik er eigenlijk nog nooit naar gekeken. Ook heb ik voor Amber een geboortetijdschrift en geboorteboek gemaakt. Daar had ik bij Rowan helaas wat minder tijd voor, maar ik wil straks als Amber naar school gaat kijken of me zoiets toch nog lukt. Zo verzamel ik voor beide dames ook een koffertje met een paar mooie dingen. Een rompertje, een jurkje.. iets tastbaars van toen ze zo klein waren. En dan krijgen ze ook niet een bulk aan spullen mee van hun jeugd.
Misschien vind ik bij de kringloop nog een paar mooie oude manden voor dit doeleinde. Ik besef me wel dat het misschien minder mooi blijft dan in een plastic bak, dus daar moet ik nog even wat op verzinnen. Het is wel prachtig om het zo bij elkaar te zien.
Zelf ben ik heel blij met deze mooie oplossing, hoe gaan jullie met dit soort nostaligsche spulletjes om?
