Laatst dacht ik ineens aan een blog dat ik een tijdje geleden volgde, wat me toen goed geholpen heeft als nieuwbakken mama.
Het blog van Emma Ross (mamalina.co) geeft een eerlijk beeld van moederschap. Ze is grappig, heeft een gezonde dosis zelfspot en is daarbij pro duurzaamheid. Heerlijk om af en toe even wat van te lezen.
Wat ik niet van haar wist, is dat ze blijkbaar voorheen bij Google werkte. Tot het moment dat ze er niet meer wilde werken. Dat lag niet aan Google, maar aan de hectiek van – inmiddels 3 – kinderen, een blog willen runnen en een goede moeder voor die drie kinderen te willen zijn.
Ze beschrijft in dit bericht waarom ze gestopt is, en in het hele stuk bleef deze quote me bij:
I personally don’t believe women can have it all. Well, I think we can have it all; just not all at the same time. Nor is this a post attacking or guilt tripping working mothers – quite the contrary, it’s celebrating them ! If you can work and make your work work for you, then MASSIVE kudos. But I couldn’t and I’ve had enough.
EMMA ROSS
Ik ken maar een paar moeders om me heen die bewust thuisblijven, ondanks een goede opleiding en goede carriere mogelijkheden. Net zoals ik zeg maar. De nadruk vanuit de maatschappij dat je moet werken, en dat thuisblijven voor de kinderen een soort zelfkastijding is, is voor ons vaak een moeilijk dilemma in ons hoofd.
Moeten we niet toch een baan zoeken? Tellen we dan weer meer mee? Doorbreken we dan onze zelfopgelegde eenzaamheid?
In mijn persoonlijke geval ben ik soms bang dat ik misschien laf ben. Dat ik het zakenleven niet zie zitten in combinatie met de verplichtingen met kinderen en een huishouden runnen. Dat ik niet durf te vechten op de linie, naast alle anderen. Op andere momenten voelt het juist absoluut niet laf, maar juist als het vinden van mijn eigen pad naast paden die al reeds voor je uitgestippeld zijn.
Dan voelt het juist als LEF. Een lockdown helpt nu niet mee om die vrijheid te voelen, maar momenten dat ik met mijn kinderen in een park loop, een kopje koffie drink of gewoon lanterfant, voel ik me vrij. Het hebben van minder verplichtingen zorgt ervoor dat ik beter bij mezelf kan blijven. Dat ik meer rust en tijd heb om beslissingen te nemen.
Daarbij is het belangrijk te weten wat je ontspant. Ik ben er pas laatst achter gekomen dat ik meer introvert ben. Ik laad op als ik alleen tijd heb. En ik heb veel alleen tijd nodig. Veel van mijn hobbies zijn solitaire bezigheden. Begrijp me niet verkeerd, want ik vind het ook heerlijk om mensen te zien, maar ik ben ook altijd een één op één persoon geweest. Ik geniet dan van diepe, goede gesprekken en ben minder op mijn gemak op feestjes en grote groepen. In het algemeen. Als je juist heel extravert bent, dan is thuisblijven met de kinderen misschien juist helemaal geen goed idee. Of juist wel, maar moet je het combineren met een hoop uitjes en veel playdates met andere moeders en hun kinderen. Alleen jij zelf kunt er achter komen wat voor jou het beste werkt.
Heb ik dan geen ambitie meer? Is mijn opleiding vergooid? Ik denk het niet. Ik denk dat dat weer komt, wanneer ze groter en zelfstandiger zijn. Ik ben het eens met Emma. Ik denk dat vrouwen (en mannen) inderdaad alles kunnen, maar niet TEGELIJKERTIJD. Je leven bestaat uit fases, en het is zonde als je in een fase alles even belangrijk zou moeten vinden. Daarbij geeft moederschap je ook de gelegenheid om juist heel veel over jezelf te ontdekken. Zoals, je behoeftes, nu je tijd zo kostbaar is. Je prioriteiten. En wat je nou echt belangrijk vindt in het leven. En dat je ook echt tijd moet maken voor rust en ontspanning. (daar heeft Emma trouwens ook een mooi blog over. )
Kies je prioriteiten, en ga daarvoor. Ook als dat juist betekent dat je je kinderen wel wegbrengt, omdat je je passie en voldoening vind in het onderhouden van je werk. Soms heb je geen keuze, en daar kun je ook in berusten, omdat je nou eenmaal niets te kiezen hebt. Maar ook dan, kun je wel in de tijd die je wel hebt, kiezen en onderzoeken wat je oplaad en wat voor jou belangrijk is.
Ooit zei mijn filosofieleraar dat met vrijheid verantwoordelijkheid komt. Dat begrijp ik nu steeds beter. Als je kiest, dan kies je bewust. En daarna draag je de beslissing. Dat kan verlammend of eng zijn, maar het is ook juist heel krachtig wanneer je die keuze maken kunt.
Dus, als je als moeder (of vader) verstrikt raakt in twijfel over werken en kinderen, kijk vooral naar wat voor jou en jouw gezin werkt. Want dat is de enige weg die telt. Er is geen goed of fout.
