Twee maanden geleden vroeg ik mijn lief op mijn ene knie of hij met mij wilde trouwen. Hij maande me nog snel weer op te staan “ben je helemaal met je grote buik..” haha.. maar hij zei wel ja! Niet dat ik echt anders verwacht had.. we verwachten natuurlijk een kindje en die keuze was gevoelsmatig zoveel groter en ingrijpender dan een huwelijksbelofte. Maar toch. We wilden beiden graag trouwen voor ze ter wereld zou komen.
En eerlijk gezegd waren we het sowieso al van plan, we spraken al gauw in onze relatie naar elkaar uit dat we graag met elkaar wilden trouwen. Haar komst heeft het gewoonweg versneld!Vroeger wist ik het niet zo goed. Of ik dat allemaal wilde. Trouwen, kindjes krijgen, een gezinnetje worden. Maar met Rick is alles anders. Met hem durf ik het allemaal aan en kijk ik er juist ontzettend naar uit. Afgelopen zaterdag hebben we elkaar het ja-woord gegeven.
We wisten dat ik dan 32 weken zwanger zou zijn, maar we vonden de datum zo prachtig. 16-4-16. Omdat het altijd zou kunnen dat ze eerder zou komen en gezien mijn zwangerschapscomplicaties, hebben we ervoor gekozen om het heel klein en intiem te houden. Ook niet te lang, omdat ik tegenwoordig vrij snel moe ben.
Zo kwam het dat we binnen 2 maanden onze bruiloft organiseerden. Eigenlijk verliep alles heel intuïtief. We gingen een hapje eten in Haarzuilens en zagen dat er bij Het Wapen van Haarzuilens een trouwlocatie beschikbaar was. We maakten een afspraak en bekeken de ruimtes. Prachtig, romantisch en authentiek. Daarbij hebben we beiden fijne herinneringen aan Haarzuilens. De oude Raadzaal voor de ceremonie en de Ridderzaal voor het diner. Prachtig.
We bespraken de mogelijkheden voor een compleet vegetarisch menu. We kozen de gasten uit (nabije familie en onze beste vrienden als getuigen.) Onze contactpersoon van het Wapen kon voor ons ook de trouwboeketten verzorgen en omdat we haar een fijne dame vonden, hebben we daar ook meteen voor gekozen. We legden uit dat we van natuurlijk en ongedwongen hielden en dat thema heeft ze overal prachtig verwerkt: in het witte boeket, de lieve witte rotan hartjes in de ceremoniezaal en het grijswitte tafellinnen met de houten kandelaars. We bezochten het gemeentehuis om in ondertrouw te gaan en kregen bezoek van onze trouwambtenaar, waar we een heel fijn gesprek mee hadden. Ook dat voelde meteen goed.
Online vond ik een prachtig zwangerschapstrouwjurkje. Ik besloot het te gaan passen met mijn moeder, terwijl mijn aanstaande zichzelf even ging vermaken met een potje Heartstone en een cappuccino bij een dichtbij zijnde McDonalds. Daarna ging mijn moeder met hem een pak en toebehoren uitzoeken terwijl ik door wat winkeltjes heen waggelde. Ik koos wat mooie, eenvoudige accessoires uit en bestelde een paar mooie witte pumpjes.
We gingen naar de plaatselijke juwelier, namen rustig de tijd om even door de ringen heen te kijken en besloten uiteindelijk tot een eigen – custom made – ontwerp, wat we meteen besteld hebben. De ringen hebben we twee dagen van te voren pas laten graveren – hoezo voorzichtig? – maar ons meisje is gelukkig braaf blijven zitten..
We werden beiden door onze vrienden verrast met een geweldig vrijgezellenfeest. Van de dames kreeg ik een prachtig kettinkje, wat ik op de bruiloft gedragen heb. Met een kraanvogeltje, symbool voor Japan, waar onze dochter waarschijnlijk verwekt is. Mijn lieve vriendinnetje en getuige L. regelde dat we de knalgele oldtimer van haar vader (en hem als chauffeur!) mochten lenen op de grote dag.
Een tijdje terug hadden vrienden van mijn – inmiddels – man mij gevraagd voor tips voor hun eigen reis naar Japan. Ik wist nog dat zij bruidsfotografie deden. Een snelle blik op hun foto’s overtuigde ons om hun te vragen voor de bruiloft. Ook dat bleek een schot in de roos, want zij hebben echt ontzettend mooie, gevoelige foto’s van deze speciale dag gemaakt en het voelde heel fijn om hen erbij te hebben.
En zo kwamen we stap voor stap bij een geweldige dag uit. We hebben voor alles met name op gevoel gekozen en de details vooral aan de specialisten overgelaten. Daardoor was het eigenlijk allemaal heel ontspannend om te regelen en hebben we er niet eens zoveel “stress” van gehad.
We hebben echt een hele mooie trouwdag gehad, die voorbij vloog, vandaar ook dat we zo gelukkig zijn met de prachtige foto’s. Het was een sprookjesachtige dag, waarbij we beiden het idee hadden dat – naast wijzelf – alle aanwezigen ervan genoten hebben. Het was, klein, intiem, persoonlijk maar toch een echte bruiloft.
En we zijn nog elke dag blij dat we elkaar het ja-woord gegeven hebben. Het heeft onze liefde niet veranderd, maar wel verdiept, ook omdat we – ook in persoonlijke brieven tijdens de ceremonie – uitgesproken hebben naar elkaar en onze dierbaren hoe we ons over elkaar voelen en waarom dit allemaal binnen de korte tijd dat wij samen zijn toch zo ontzettend goed voelt. Het is een bekrachtiging van wat we voor elkaar voelen.
Nu kunnen we heerlijk nagenieten van de prachtige dag en vooruit kijken naar de geboorte van onze dochter. Een echt gezinnetje worden. Zo’n spannende tijd. Ondanks dat we het huwelijk vrij snel gepland hebben, zouden we beiden het niet anders gewild hebben. Alles was helemaal perfect zoals het was. En het voelt stiekem echt geweldig om nu officieel man en vrouw te zijn.
