Over een maandje gaat een oud-klasgenootje en vriendin van me trouwen. Eergisteren ontving ik een smsje dat een collegaatje ten huwelijk gevraagd is.Van veel mensen in mijn omgeving hoor ik dat zij de wens koesteren om te trouwen en een gezinnetje willen stichten. Natuurlijk hoop ik voor ze dat ze dat om pure redenen doen, dat ze elkaar echt kennen en zeker weten dat zij met deze persoon op een spirituele en wereldse manier een mooi leven gaan starten. Maar naast die kleine aarzeling die ik als nuchter persoon, en dochter van gescheiden ouders, bezit, ben ik ook heel gelukkig dat het gebeurt.Dat de hoge scheidingsaantallen, de snelle levens en alle afleidingen, de mensen niet weerhouden om samen een mooi leven op te willen bouwen en trouw aan elkaar te durven zweren. Ook al is die trouw misschien niet altijd een leven bestendig is, gaat het om de intentie, dat je op dat moment wel heel zeker weet dat je die intentie hebt en daar alles voor over hebt om deze te bewaken en in stand te houden.
Rituelen zijn daarbij belangrijk, niet zozeer Christelijke of kerkelijke, sterker nog, na het lezen van ‘Committed’ van Elizabeth Gilbert, die het huwelijk onderzocht, ontdekte ik dat de kerk vroeger juist tegen het huwelijk was. Openbaring niet?Als twee mensen echt van elkaar houden en van elkaar leren, dan heb je als religieuze of maatschappelijke instantie minder invloed op hun denkwijzen. En in de tijd dat de kerk wat minder compassievol was (dat moeten we gewoon erkennen, want dat was in die tijd grotendeels zo) was zo’n stelletje helemaal niet te prefereren boven alleenstaanden die in hun eenzaamheid voor een instituut of geloof wilden kiezen. Eenzaamheid, het gevoel geen doel te hebben in het leven, is ook vaak een reden voor mensen om zich ‘ergens bij aan te sluiten’. Dat is niet zozeer iets verkeerds, want je kunt daar je roeping in vinden, als het uiteindelijk om liefde gaat draaien, en niet om je ego gerust te stellen.
De huidige tijdsgeest is weliswaar chaotisch, vol tegenstrijdigheden en een te drukke agenda, die niet goed is voor onszelf, onze dierbaren en onze aarde, maar wel eentje waar we leren een eigen mening te hebben. En het geloof en de visie van het individu te combineren met het maatschappelijke en spirituele belang van allen. Op de automatische piloot leven en aannames doen is voor niemand goed. Dat schept ‘juist’ en ‘fout’ en zet mensen tegenover elkaar die gelijk en ongelijk zouden hebben. De meeste oorlogen worden uit religieuze overwegingen gevoerd! Daar zit een contradictie in. En een leer (en keer) punt voor ons allemaal.
Op het moment worden Oosterse en Westerse filosofieën en religies voor het Westen beschikbaar. Steeds meer culturen leven samen in één land. Dat zorgt soms voor moeilijkheden, maar ook voor begrip en acceptatie. Voor geestelijke vrijheid en ruimdenkendheid. De vrijheid van meningsuiting kan doorslaan, maar misschien is dat een fase waar we als mensheid doorheen moeten. We worden langzaam maar zeker spiritueel volwassen. Leren te kiezen voor het goede, de liefde, in onszelf, wat ook de mensen, dieren en natuur om ons heen ten goede komt.
En het allerbelangrijkste, we leren verantwoordelijkheid te nemen. Voor ons leven, en het leven om ons heen. En waar we wel of niet zeggenschap over hebben. Dat is een prachtige groei. Ondanks hoe ons huidige leven eruit ziet, durf ik het toch ergens de ‘Eeuw van de Romantiek’ te noemen. De romantiek van het hart. Zodat we weer van onszelf en elkaar gaan houden. Oprecht. Niet vanuit het ego, niet vanuit angst. Niet omdat een instantie dat ons verteld heeft en van ons eist.
Maar simpelweg, omdat we kiezen voor liefde. Omdat we in ons hart weten dat het waar is. Dat, naast alle dingen die niet kloppen, we zeker weten dat dit wel klopt. Die pure liefde ontdekken. We zijn met zijn allen hard op weg om volwassen te worden in spiritueel opzicht. En daar hoort vallen en opstaan bij. Laten we daar elkaar bij steunen en begrip tonen wanneer het fout gaat. Zodat we misschien over een paar jaar , een paar decennia, met vreugde tegen elkaar kunnen zeggen.; ‘Dit is inderdaad de eeuw van Romantiek.’
