Sinds ik overgestapt ben op een e-reader, hebben vele boeken mijn huis verlaten. Mijn huizen moet ik zelfs zeggen. Elke keer weer verhuizen en boeken inpakken is zwaar werk (hier werd ik een beetje wanhopig van). En het voelt heerlijk, om boeken op mijn computer te beheren, zelf kaften te maken als ik daar zin in heb en stukjes tekst makkelijk over te kunnen nemen in quotes.
Ik ben er helemaal happy mee. Al vergeet ik soms wel wat ik gelezen heb, omdat de herinnering minder fysiek is, maar omdat ik alles bijhoud op GoodReads kan ik ze makkelijk terugvinden.Sommige boeken kun je echter niet zomaar vervangen door e-boeken.
Ik heb een boek wat ik vroeger ben gaan lezen na aanleiding van een televisie serie. Er was maar één exemplaar van in onze bibliotheek. Bijna iedere zomer las ik het weer. Een simpel “streekromannetje” maar met een inhoud die me steeds weer blijft inspireren. Op sommige boeken raak je gewoon verliefd en dat gevoel gaat niet meer over.
Mijn eerste baantje begon in diezelfde Bibliotheek. De boeken die terug werden gebracht laadde ik op een karretje en zette ik terug. Ik verdiende daar 5 gulden per uur mee en werkte 3 uurtjes per week naast mijn brugklas. Daar verdiende ik dan weer 15 gulden mee wat net voldoende was voor een treinkaartje naar mijn eerste serieuze vriendje, die in Alphen a/d Rijn woonde. En af en toe een ijsje.
Het liefst (en vaak) werkte ik boven. Door het glazen dak was het daar altijd lekker warm. Soms kwam ik interessante titels tegen tijdens mijn werk. Die bladerde ik dan even door en als ik geïnteresseerd was, verdween het boek onderin mijn karretje. Omdat ik bij de bieb werkte mocht ik meer boeken als gewoonlijk lenen en kwam ik graag met een stapel thuis. Het minst leuk vond ik de kinderboeken, omdat je met die dunne boekjes en die ellenlange series uren bezig was om ze op naam, titel en volgnummer te zetten. Ik weet nog goed dat ik tijdens mijn werk de “Poort des Doods’ serie van Weis en Hickman mee naar huis nam (en verslond, mama vroeg me a.u.b. te stoppen met lezen onder het eten en ik zat geregeld op het toilet verder te lezen..) en een aantal Star Wars boeken ben gaan lezen. Arthur C. Clarke ging mee naar huis, de boeken van Lulu Wang en een hele stroom Terry Pratchett boeken.
Een paar jaar later, toen ik inmiddels niet langer in de bieb werkte, liep ik er rond en zag een paar grote bakken boeken staan. Een aantal boeken gingen uit de collectie en werden voor een prikkie aangeboden. Als niet-veel-vermogende studente snuffelde ik er tussen.. en je raadt het wellicht al. Ineens lag ‘mijn’ boek daar. Hetzelfde boek wat ik keer op keer geleend had. Voor 25 cent. Het leek bijna een belediging. Maar ook weer zo mooi dat nog niemand het boek voor dat prijsje meegenomen had. Al was het maar uit nieuwsgierigheid.
Mijn geluk niet gelovend, rekende ik de paar cent af en stopte het boek liefdevol in mijn tas. Inmiddels heb ik nog wel een aantal keer herlezen. Maar het boek is natuurlijk om een reden afgedankt. De binding laat los en een aantal bladzijdes vallen er langzaam uit.. Een ex-vriendje probeerde te helpen door mij een gloednieuw exemplaar te geven. Maar ik kon toch geen afscheid nemen van deze versie. Dus ging de nieuwe versie naar een vriendin, die het al tijden wilde lezen na mijn verhalen, en de oude bleef hier.
Omdat ik bang ben dat het boek op een gegeven moment niet meer te lezen is, ben ik verwoed naar een e-book gaan zoeken. Maar Amazon heeft, na aanleiding van de serie – alleen een stel kinderboeken gebaseerd op het originele boek, uitgebracht als Kindle versies. Het origineel blijft alleen in papier beschikbaar. Ik heb vaak gezocht en zelfs meerdere mensen online gezien met dezelfde vraag, maar nee.. geen e-book. Soms denk ik eraan om een papieren versie te kopen, los te maken en in te scannen.. maar goed, dat mag natuurlijk eigenlijk niet. Maar misschien voor privé gebruik wel?
Het blijft een beetje dubben.
Vanmorgen vond ik het weer, in mijn nachtkastje. Omdat mijn monochrome verslaving soms een beetje ver gaat, heb ik het gekaft. Dat het straks weer trots ergens in een kast mag staan. Herlezen doe ik de vergeelde pagina’s toch wel. Ik blijf naar het e-book zoeken. Maar eerlijk gezegd vraag ik me af of ik er ooit echt afstand van zal doen. Als ik het ruik en voel, denk ik weer aan al die momenten in de Bibliotheek en alle vakanties waarin ik het boek herlezen heb. Aan dit verhaal, hoe ik het voor 25 cent in een bak vond en mijn geluk niet op kon.
Sommige spulletjes zijn het gewoon waard om te koesteren.
