Er wordt altijd gezegd bij zowel sporten als schrijven, dat je niet moet wachten tot je zin hebt om te beginnen, maar dat je gewoon tijd moet maken om het te doen. En op dat moment, gewoon beginnen, ook al heb je geen inspiratie/zin of energie.
Ik dacht zelf dat dat voor creatieve projecten niet echt zou werken. Al een paar maanden heb ik een vervelende eczeem-achtige plek op mijn rechterhand. Daarvoor ga ik binnenkort zwaarder geschut zoeken, gezien de huisarts en ik niet veel verder kwamen, maar het resultaat ervan is dat ik door de pijn en irritatie nauwelijks in heb om me in projecten te storten.
En dat was nou juist wat me in deze rare tijd overeind hield. Creatieve dingen verzinnen, een beetje in de tuin klooien.. Door die hand had ik geen zin om te haken, geen puf nergens voor. Boeken lezen deed ik wel, maar too much of a good thing is ook niet fijn. Vandaag dacht ik weer aan alle projecten die ik wil doen, maar nog steeds niet gestart was.
En toen was ik het zat. Ik vette mijn hand goed in en begon gewoon. En wat bleek, terwijl ik bezig was merkte ik dat mijn humeur verbeterde. Dat ik de pijn zelfs af en toe even vergat, en dat ik van al die projecten die ik zo graag wilde doen, een deel af gekregen heb. Namelijk: een oorbellenrekje gemaakt van een houten deksel van een wijndoos, spijkers en stukken jute, plus spijkertjes voor de paar kettingen die ik bezit. Lekker cheap, en leuk omdat het een unieke creatie is.
Het inlijsten van restjes regenboog behang wat ik van een lieve vriendin kreeg. De rest van de restjes gebruikte ik om de bekende IKEA commode kast mee van binnen te bekleden. Ook zoiets wat ik al een tijdje wilde doen.
De tuin was ook zo’n project, die staat al een paar maanden vol met onkruid. Ik besloot stevige tuinhandschoenen aan te trekken en in ieder geval een paar procent weg te halen. Een vreemde geur kwam uit een hoekje van de tuin. Bleek er een dode vogel in een pot met regenwater te dobberen. Het arme beestje was vast tegen het raam gezwiept. Super zielig, maar ook wel een beetje erg vies, met spelende kinderen in de tuin. Toch maar goed om een rondje tuin dus niet te lang uit te stellen..
Overigens ben ik het helemaal eens, zeker in tijden van ” crisis” en gezondheidsproblemen, dat je vooral even minder moet willen. Maar een mens heeft ook redenen nodig om het bed uit te komen. En niet alleen om boterhammen en melk voor de kinderen klaar te zetten. Het beginnen, dan wel afmaken van een project geeft gewoon een fijn gevoel. Extra belangrijk in een tijd dat we allemaal een klein beetje vast zitten.
Misschien wordt het tijd om “The Artist’s Way” van Julia Cameron eens te gaan lezen. Ik heb zo’n donkerbruin vermoeden dat het daar ook vast in staat. Dat je soms gewoon die pot verf, die bol wol of dat potlood moet pakken, en gewoon moet beginnen. Als het dan na drie verwoede pogingen toch niet lukt, kun je altijd later weer proberen.
En opnieuw beginnen.
