Als tip geeft Joshua aan om elke keer een bepaalde ruimte op te ruimen, en het in kleine beetjes aan te pakken. Vroeger, toen ik een ukkie was, (niet dat ik nu heel groot ben) had ik vaak de neiging om in een vlaag van ‘opruimwoede’ ineens mijn hele kamer overhoop te halen. Ik denk dat mijn moeder zich deze tornado-buien van me nog goed kan heugen.
Mijn kledingkast, mijn bureau, alle ladenkastjes, alles ging overhoop. Ik ging de hele dag door, vergat te eten, werd radeloos van alle ontplofte rommel om me heen en kreeg daarbij ook vaak nog eens migraine van alle stress. (wist toen alleen nog niet wat dat was en waar het door kwam 😉 )
Niet de beste manier van declutteren, mag ik uit eigen ervaring concluderen. En nog steeds heb ik die neiging wel eens. Maar dat werkt niet altijd. Het is beter om behapbare brokken in te delen. Misschien niet eens de keuken, maar een keukenkastje. Niet de hele kledingkast, maar eerst je ondergoedla.. ik noem maar wat..
Sommige blogs adviseren zelfs om een bepaalde tijd te nemen. Een halfuurtje of een kwartiertje, en dan een keukenwekker te zetten. Dat werkt voor mij niet zo goed, want als ik iets start, wil ik het ook meteen afmaken. Dus voor mij werkt het beter om 1 kastje of 1 onderwerp per keer te doen. En weer even te stoppen wanneer het me teveel wordt.
Toch gezellig
Ondanks dat ik al dozen vol spullen heb weggegeven, is mijn huis in het geheel niet ‘ongezellig’ of ‘kaal’ geworden. Integendeel zelfs. Ik denk dat de meeste mensen die bij me binnenkomen helemaal niets missen. Het is een heerlijk, klein knus huisje. Er staan kaarsjes en gezellige dingetjes, dus het is niet kaal. Maar gewoon… er staan geen dingen waar ik niets aan heb.
Het grappige is dat ik dit ook las in Joshua’s boek. Hij zegt daar ook dat als mensen bij hem en zijn familie op bezoek komen, het helemaal niet voelt alsof ze minimalisten zijn. Het is er gewoon opgeruimd, en gezellig. Dat herken ik bij mijn eigen huis nu. Minder spullen die je aandacht trekken, betekent dat er meer aandacht uitgaat naar de spullen die er wel staan. Die hebben dan meteen veel meer impact.
Minder spullen betekent minder aandacht kwijt zijn aan allerhande details. En betekent dus meer aandacht en tijd voor hobbies, passies, mezelf, elkaar en de lieve mensen in mijn leven. Heerlijk om naar huis te gaan en te weten dat je niet eerst nog van alles hoeft op te ruimen of te sorteren.
De kunst is natuurlijk ook om, eenmaal opgeruimd, niet weer allerhande spullen in je huis te laten binnenkomen. En wanneer dat wel gebeurt, kun je de spullen ofwel aan iemand anders cadeau doen, of besluiten te houden en iets anders weg te geven. Er zijn veel manieren voor, want het leven is geen statisch iets, en je huis en je bezittingen dus ook niet.
Spullen bezitten de waarde die jij eraan toekent
Het grappige is, dat hoe meer je eenvoud in je leven toepast, hoe meer je gaat inzien wat je werkelijk belangrijk vindt. Je gaat je minder hechten aan spullen en dingen. In de kern zijn al die dingen immer leeg.. Jij bent degene die er een bepaalde waarde of herinnering aan plakt. Die waarde hebben ze intrinsiek helemaal niet. Dit leidt wellicht tot een hele filosofische discussie, maar ik beloof je dat je die gedachtegang helemaal niet op gang hoeft te brengen om het effect ervan op te merken.
Probeer het gewoon. Beetje bij beetje. Of doe het tijdelijk. Stop eens alle rommel van een bepaalde ruimte in de berging of op zolder. En kijk wat het met je doet. En of je die rommeltjes mist. Stop dan alleen de spullen terug die je gebruikt of heel erg mooi vindt, en geef de rest weg. Misschien mis je het… maar waarschijnlijk.. niet 😉
