Tag denkwerk

Vandaag had ik een soort van luizenmoeder momentje. Toen Rowan geboren werd vroeg ik of Amber de gevreesde beschuitjes met muisjes mocht trakteren op de peuterspeelzaal. Er werd enthousiast gereageerd.

De peuter leeftijd is af en toe best een uitdagende periode, met al dat NEE en NIET en IKKUH ZELLUF DOEN de hele dag. Maar het is ook een ontzettend leuke leeftijd, waarin ze zoveel leren, grapjes gaan maken en met verhalen komen waarvan je denkt, waar heb je dat nu weer gehoord?

Op momenten dat alle planeten op een lijn staan en mijn beide dochters tegelijkertijd (!) slapen overdag, neem ik de tijd om te bloggen, informatie over babietjes op te zoeken en gewoon even te ontspannen. Want ik merk dat ik soms dingen gehaast doe omdat de een of de ander mij straks vast weer nodig heeft. En dat is natuurlijk niet zo handig, want ik kan het ook vijf seconden trager doen en een ontspannen lijf en hoofd erbij houden. Dat vereist waarschijnlijk gewoon oefening.

Het is je begeven op zeer glad ijs op veel mama- en ouderschapsblogs. Delen hoe jij het aanpakt met je kinderen. Voordat je er erg in hebt word je online voor rotte vis uitgemaakt.

Lang leek me het niet zo nodig, totdat ik het ineens toch in mijn hoofd kreeg dat ik een mooie zwangerschapsshoot wilde. Met van die mooie zwierige hippie jurken enzo. Ineens moest en zou het gebeuren, I blame hormones.

Pfoe. Bloggen. Ik vind het zo leuk maar heb er zo weinig tijd voor gemaakt. Zo weinig, dat ik niet eens gemeld heb dat ik weer zwanger was. Of eigenlijk, zwanger terug kwam van onze Amerika reis. Een grote en zo’n welkome verrassing! (Zoals Amber toen ons souvenier uit Japan bleek..) Toen heb ik ook niet eens gedeeld dat we een meisje gingen krijgen.. en nu moet ik meteen maar met de deur in huis vallen dat ze dan ook al geboren is! Jeetje.

10 oktober is het alweer de tiende editie van Dag van de Duurzaamheid. Een goede gelegenheid om weer eens stil te staan hoe duurzaam we leven en wat we nog kunnen verbeteren.

Zo, het heeft weer even geduurd voordat ik tijd had om te bloggen. Instagrammen doe ik graag en veel, maar een blog voelt toch altijd alsof het groots en meeslepend moet zijn. Dat hoeft natuurlijk eigenlijk helemaal niet, maar goed. In dit geval wel, want we zijn natuurlijk al lang terug van een fantastische roadtrip Amerika, met twee gezinnetjes en twee meisjes van 2,5. Ik beschrijf weer het hele verhaal, omdat ik het zelf altijd superleuk vind om terug te lezen. Maar je kunt natuurlijk ook gewoon even gezellig foto’s kijken 😉 (hier staan ze overigens allemaal)

Wanneer me gevraagd wordt mee te werken aan documentaires, interviews of vragenlijsten met als onderwerp duurzaamheid, ben ik altijd van de partij. Het kan immers niet genoeg gezegd worden. Toen Zoë me vroeg om mee te werken aan een vierluik over mensen die duurzaam leven, zei ik meteen ja.

Het interwebs staat al vol met leuke recepten voor zelfgemaakte – niet giftige – klei. Op Pinterest vind je de allerleukste dingen en ik kijk nu al uit naar kinderfeestjes met maffe experimenten in de keuken. Dit is mijn kleine verrassing voor de meisjes in het vliegtuig: een bolletje klei om lekker mee te klooien, en zonder schuldgevoel weg te doen wanneer het niet meer bruikbaar is.