We leven in een maatschappij van overvloed. Een weggooi maatschappij. Ook de mensen die niet veel (geld) hebben, gooien moeiteloos nog goede spullen weg. Onderweg naar de winkels kwam ik een winkelkarretje tegen, gevuld met planken, een loopauto en een driewieler.Ik fronste. Stond dat misschien buiten op iemand te wachten? Ik deed mijn boodschapjes en kwam na een uur weer langs de wagen.
Aan de overkant stond een hele bank en een krukje buiten. Ah. Grofvuil dag. Een beetje voyeuristisch voelde ik me wel, toen ik de loopauto uit de wagen haalde. Met een wandelwagen in één hand kon ik alleen de loopauto meenemen. De driewieler leek ook nog in prima staat. En op de bank verderop stond nog een prima IKEA krukje in limegroen, met een paar stickers erop.
Waarom mensen dingen die nog echt goed zijn en prima op te knappen zijn weggooien, is me echt vreemd. Geef het dan weg en laat het iemand opknappen. Ik kon niet alles meenemen en had ook niet alles nodig, dus zeulde ik alleen de loopauto mee naar huis.
Eenmaal thuis bekeek ik hem goed. Volgens mij had ik als kind precies zoiets. De loopauto was echt smerig en alle stickers waren half eraf.
Toen Amber voor een tukje in bed lag, heb ik me gewapend met een fles Ecover, een spons en een staalborsteltje. De stickers heb ik eerst met olijfolie en bakingsoda ingesmeerd. Als je dat even laat weken, kun je stickers makkelijker verwijderen (probeer het maar eens, werkt prima!)
Waarom gooien mensen toch dingen weg die prima schoon te maken of op te knappen zijn? We gaan te makkelijk om met onze grondstoffen en met het milieu. Er bestaat niet zoiets als weggooien, alleen jij ziet het niet meer wanneer je het de deur uit gooit.
En toen heb ik even al mijn frustratie op het ding uitgeleefd. Onder zie je hoe ik de auto vond, en hoe hij er nu uit ziet. Eigenlijk zou ik het leuk vinden om hem te schilderen, maar ik durf dat niet zo goed. Misschien met wat krijtverf, maar we zijn meer bang dat we dat straks met botsingen op onze nieuwe muren terugvinden dan dat de baby het eraf sabbelt. Voor nu is hij zo ook leuk. En het schijnt nog een echte “Vintage Fisherprice” te zijn ook.
Mensen die dingen bij het grofvuil zetten: denk alsjeblieft aan de kringloop, of weggeefgroepen op Facebook. Kinderdagverblijven worden hier vast ook blij van. Als dingen stuk zijn, is het prima het weg te brengen, maar spullen die nog goed zijn, daar kunnen we best wat beter zorg voor dragen, toch?
NB ik heb het autootje uiteindelijk weggegeven aan iemand die hem graag wilde hebben. Alsnog heel blij dat ik hem heb kunnen redden en een tweede leven heb kunnen geven!
